SAK YAN

Sak Yan to tradycyjny tatuaż wywodzący się z Tajlandii, który w ostatnim czasie zyskał na popularności na Zachodzie. Sak Yan, któremu przypisuje się magiczne właściwości, ma chronić właściciela lub, jak talizman, przynosić szczęście. Moc tych tatuaży pochodzi z nauk Buddy, ale także z praktyk przed-buddyjskich. Aby wykonywać Sak Yan zgodnie ze sztuką, tatuażysta musi zostać przeszkolony przez kompetentnego nauczyciela. Bhalacandra, praktyk tradycji Reusi, w trakcie swojego wykładu przedstawi informacje związane z Sak Yan, symboliką i samym procesem nauki i tatuowania. Seminarium będzie tłumaczone na żywo z języka angielskiego na język polski.

O Bahlancadrze Resi: Po wielu latach praktykowania buddyzmu, Bahlacandra zaczął zgłębiać tajniki Reusi pod okiem znakomitych mistrzów takich jak Ajhan Prasong, Reusi Petch Dam, Reusi Sompit, Somananda Yogi. W tym czasie poznał również sekrety Sak Yan. Bahlancadra postawił sobie za główny cel ochronę tych tradycji obierając Sak Yan oraz medytację za środki służące do sprowadzenia ludzi na samoświadomą ścieżkę życia zgodnego z naukami Buddy.

Więcej informacji: www.sakyan.org | www.facebook.com/sakyan.org

Znamię tożsamości – praktyki tatuowania twarzy na Dalekim Wschodzie

Poprowadzi: Tobiasz Targosz

„Tatuaż przeszedł drogę od trwałego elementu kontrkultury do popularnego trendu kultury masowej. Pomimo rosnącej popularności tatuażu, wydaje się mało prawdopodobne, aby tatuowanie twarzy mogło trafić do głównego nurtu popkultury.

W kulturze zachodniej praktyka ta nadal kojarzy się z nihilizmem i zachowaniami aspołecznymi. Musimy mieć jednak świadomość, że tatuowanie twarzy nie zawsze miało takie znaczenie w każdej kulturze. Podczas moich badań terenowych, które przeprowadziłem na terenie Birmy i Chin, odkryłem, że tatuaże pokrywające twarze kobiet z tych plemion są potężnym symbolem statusu społecznego, a nawet posiadają znaczenie religijne. Zwyczaj tatuowania twarzy młodych dziewcząt był powszechnym rytuałem przejścia i źródłem dumy pomiędzy tymi ludźmi. Ważne jest, aby podkreślić, że dziewczyna nie mogła zawrzeć związku małżeńskiego, dopóki jej twarz nie została oznaczona, a bycie wytatuowaną oznaczało, że nauczyła się ona podstawowych umiejętności kobiet. Co warte podkreślenia, tatuowanie było głównie sztuką kobiecą.

W mojej prezentacji chciałbym przyjrzeć się bliżej praktyce tatuowania twarzy w Azji.”